Structurele versterking
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Structurele versterking is het verbeteren van de draagkracht en stabiliteit van een bestaande constructie door middel van bouwkundige maatregelen of het toevoegen van materialen.
Omschrijving
Structurele versterking wordt toegepast wanneer een bestaande constructie niet meer voldoet aan de huidige eisen, bijvoorbeeld door veroudering, schade, verhoogde belasting, of een gewijzigd gebruik. Het doel is om de structurele integriteit te herstellen of te vergroten, waarbij sloop en herbouw vermeden kunnen worden. Methoden om constructies te versterken variëren en zijn afhankelijk van de specifieke situatie en het type constructie. Het kan gaan om het toevoegen van extra wapening, zoals vezelversterkte polymeren (FRP), het verlijmen van koolstoflaminaten of -weefsels, of het aanbrengen van externe ondersteuningen zoals vakwerkliggers. Ook funderingen kunnen structureel versterkt worden om zettingen en verzakkingen te voorkomen.
Methoden en materialen
Voor structurele versterking van constructies kunnen diverse methoden en materialen worden ingezet. Vezelversterkte polymeren (FRP), zoals koolstofvezels, worden vaak gebruikt in de vorm van laminaten, lamellen, matten of staven. Deze materialen kenmerken zich door een hoge axiale sterkte, uitstekende corrosieweerstand en een laag soortelijk gewicht. Ze kunnen aan de buitenzijde van de constructie worden gelijmd, wat de draagkracht vergroot, met name in de trekzone van betonconstructies. Bij betonconstructies kan ook interne wapening worden toegevoegd, hoewel dit ingrijpend kan zijn. Naast het toevoegen van wapening kunnen constructieve aanpassingen bestaan uit het verwijderen of versterken van bestaande elementen, of het toevoegen van nieuwe elementen. Ook het versterken van funderingen middels technieken zoals bodeminjecties met expansiehars is een vorm van structurele versterking, met name bij zettingsproblemen.
Gebruikte bronnen: